Üst üste apartmanlar arasında yaşamı duyumsatan, heyecan duymamızı sağlayan kendi halinde komşularımız vardır. Benim de, daracık iki apartman arasını şenlendiren 3 tane kestane ağacı komşum var. Bu vesileyle öğrendim ki Anadolu’da karakat, karakabuk, karakıllı, hingiç olarak adlandırılıyormuş. Karakat’lar dediğim komşularımın mevsim(ler) boyunca gösterdikleri değişimler burada olacak.
KESTANE – Castanea sativa Miller (Fagaceae). 30m kadar yükselebilen, kışın yapraklarını döken ve özellikle Kuzey Anadolu ormanlarında yetişen bir ağaçtır. Tohumu yenir ve tohumu için bazı kültür formları yetiştirilir. Fırınlanarak pişirilmiş kestane tohumlarına Kavlak veya Gavşak, ipe dizilmiş haline Kurukayış denir. Yabani ağaçlardan elde edilen küçük kestane tohumlarına Kuzu kestanei adı verilmektedir.
Arıların kestane ağacı çiçeklerinden yaptıkları bala Rize bölgesinde Kestane balı adı verilir. Bu bal esmer rengi, acı lezzeti ve içinde kestane polenleri (meşe palamutu biçiminde) bulunması ile tanınır. Fitruka, çimlenmiş kestane tohumu (Trabzon).
Eş anlm. Hingiç (Çerkeş – Çankırı), Kara kabuk, Karakat, Karakıllı.
Kaynak : Türkçe Bitki Adları Sözlüğü, Prof. Dr. turhan Baytop, Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, İkinci Baskı 1997.